Kayıp zaman tramvayı





şehrin kıyısında durdum izbedeyim
kurşun gibi bir vakitteyken üstelik
yaralıyım ey gül kokunu çekme üstümden
anla beni ölüyorum hasretinden

şimdi gelir takur tukur
            kayıp zaman tramvayı
kaybettiğimiz yenildiğimiz günlere gideriz
şimdi gelir yorgun argın
düşlediğimiz yarınlara varırız
fakat yaralıyım ey gül çek dikenini üstümden
anla beni ölüyorum hasretinden

6 yorum:

  1. gül dikensiz
    yar hasretsiz olmaz ki...

    YanıtlaSil
  2. Sevdanın gülü, hasretin dikeni belki de

    YanıtlaSil
  3. Neden, diyordum, bu adam hiç şiir yayınlamaz. Arada bir mutlu et bizi ya da (şiirlerin hüznünden yola çıkacak olursak) böyle hüzünlendir.

    YanıtlaSil
  4. hocam sizi özledik özellikle ders aralarında okuduğunuz şiirleri sesinizden dinlemek bir başkaydı bu yıl buralarda biraz duygu eksik galiba ...

    YanıtlaSil
  5. Yıllar geçer gider; gelgelelim yolları memleket bilmişliğim sanırım içimde baki kalır. Hala derslerde şiir okuyorum, kimi severken kimi surat asıyor. Hayat işte, öyle ya da böyle devam ediyor.

    YanıtlaSil
  6. Bir sevda; hem iyileştiriyor, hem kanatıyor yarayı...

    YanıtlaSil