şehrin kıyısında durdum izbedeyim
kurşun gibi bir vakitteyken üstelik
yaralıyım ey gül kokunu çekme üstümden
anla beni ölüyorum hasretinden
şimdi gelir takur tukur
kayıp zaman
tramvayı
kaybettiğimiz yenildiğimiz günlere gideriz
şimdi gelir yorgun argın
düşlediğimiz yarınlara varırız
fakat yaralıyım ey gül çek dikenini üstümden
anla beni ölüyorum hasretinden
gül dikensiz
YanıtlaSilyar hasretsiz olmaz ki...
Sevdanın gülü, hasretin dikeni belki de
YanıtlaSilNeden, diyordum, bu adam hiç şiir yayınlamaz. Arada bir mutlu et bizi ya da (şiirlerin hüznünden yola çıkacak olursak) böyle hüzünlendir.
YanıtlaSilhocam sizi özledik özellikle ders aralarında okuduğunuz şiirleri sesinizden dinlemek bir başkaydı bu yıl buralarda biraz duygu eksik galiba ...
YanıtlaSilYıllar geçer gider; gelgelelim yolları memleket bilmişliğim sanırım içimde baki kalır. Hala derslerde şiir okuyorum, kimi severken kimi surat asıyor. Hayat işte, öyle ya da böyle devam ediyor.
YanıtlaSilBir sevda; hem iyileştiriyor, hem kanatıyor yarayı...
YanıtlaSil