Çamurla aydınlık

karardı bulutların gölgesinde dün

önü sıra kayıp giden adımların çamuru

ökçelerin kaldırıma yumrukları

ağızlardan taşan dumandı

gürültüden ıssız bir akşamüstü

pusulu kalabalık onlardan yanaydı

arabalarından sıçrayanı

yukarıdan yağanı da

topuğuna çarpacak ökçelerin

çoğul solukların nefretini değil

hepsini delen sesini duyuyordu

o zaman gök yağıyordu üstüne

hoyrat sıcak yakıyordu omuz başını

demirin soğuğunu duymuyordu

dizindeki kardeş diziydi

peki ya ensesindeki nefes

hangisi şiirli hangisi küfürlüydü

ter ve tütün kokuyordu onlar

paçaları çamurla aydınlık

görmese de anlıyordu

aracın tavanı başını deliyor

karartılmıştı bulutların gölgesinde

peşi sıra geçip giden uğultulu günler

sancıların göbeğinde solunan o rüzgâr

önce boşluğa sonra özürlü vekillere çarpıyor

sözcüklerin aşka değenleriyle bezeli yeminler

sıklıkla yüzüne çarpıyor bir el

göğün çatladığını duyuyor

biliyordu yerin kaydığını

elin şekli yanağından aklına kazınıyordu